- Լրացրու տառերը եւ կետադրիր, մեկնաբանիր կետադրությունդ։
- Գտիր հնչյունափոխված բառերը, պարզիր՝ ինչ հնչյունափոխություն է կատարվել։
Բնություն – բուն, ու-ն դարձել է
Ժողովրդին – ժողովուրդ, ու-ն դարձել է ը
Ջրարբ – ջուր, ու-ն դարձել է ը
Բուրավետ – բույր, ույ-ը դարձել է ու
Բնօրրան – օրրոր, ո-ն դարձել է ա
Երկնակարկառ – երկին, ի-ն սղվել է
Անմիջապես – մեջ, ե-ն դարձել է ի
- Գտիր 2 բառ, որոնց տառերի ու հնչյունների քանակը տարբեր են։
Տրդատ, բնություն
- Գտիր մեկական պարզ, ածանցավոր, բարդ և բարդածանցավոր բառ։
Պարզ – գմբեթ
Ածանցավոր – բնություն
Բարդ – հիասքանչ
- Տեքստից գտիր պինդ, տատանվել, վախենալ, ուղի, հայրենիք, գյուղ բառերի հոմանիշները։
Պինդ – ամուր
Տատանվել – սասանվել
Ուղի – ճանապարհ
Հայրենիք – բնօրրան
Գյուղ – շեն
- Մուգ ներկած բառերը վերլուծիր ձևաբանորեն։
Բնության – գոյական, հասարակ, իրանիշ, սեռական հոլով, ա ներքին հոլովում
Գոյատևելու – անորոշ դերբայ, գործիական հոլով
Միշտ – ժամանակի մակբայ
Չի սասանվի – դիմավոր բայ, ենթադրական եղանակ, ժխտական խոնարհում, երրորդ դեմք, եզակի թիվ
Ոչ մի – ժխտական դերանուն
Տանում էր – դիմավոր բայ, սահմանական եղանակ, անկատար անցյալ, երրորդ դեմք, եզակի թիվ, չեզոք սեռ, պարզ բայ, ե խոնարհում
Որտեղ – հարաբերական դերանուն
Հասավ – դիմավոր բայ, սահմանական եղանակ, անցյալ կատարյալ, երրորդ դեմք, եզակի թիվ
Անմիջապես – ժամանակի մակբայ
Մեջ – կապ
Ներքուստ – տեղի մակբայ
Իր – անձնական դերանուն, երրորդ դեմք, սեռական հոլով
Այդ – ցուցական դերանուն
Տրդատը տեսնում էր բնության բարությունը, անպարտելիությունը, գոյատևելու անհաղթահարելի կամքը՝ նրան նմանեցնելով կայծակնահար, բաժան-բաժան, սակայն միշտ վերընձյուղված խորարմատ իր ժողովրդին: <<Քանի դեռ հաստատ ու ամուր է ժողովուրդն իր հողին, չի սասանվի ոչ մի հողմից և չի երկնչի ոչ մի փոթորկից ու մրրիկից>>,- մտածում էր նա: Խորդուբորդ ճանապարհը Տրդատին տանում էր մերթ սաղարթախիտ անտառների կածաններով, մերթ, փարթամ ու հուռթի, ջրարբի մարգագետիններով՝ երփներանգ և բուրավետ: Փութաջան գնում էր Տրդատը դեպի իր բնօրրանը՝ Իշխանաց գյուղը, որտեղ չէր եղել տասնհինգ տարի։ Հենց որ գյուղ հասավ, անմիջապես մոտեցավ տաճարին: Տաճարը շենի մեջ էր և, ինչպես սպասելի էր, խաչաձև հորինվածքով: Գմբեթը ներքուստ գեղեցիկ էր ու սյունակամարներով զարդարուն, արտաքուստ սլացիկ էր: Ներսես Տայեցին էր կառուցել այն՝ իր շենին կենդանի հիշատակ՝ թողնելով երկնակարկառ այդ հիասքանչ կոթողը։
Վարդան Դանիելով 